شعری از همسرم

خورشید عشق

ای مسافر تو کجایی؟

آرزوی دل مایی

خورشید عشق، تو کجایی؟

کی درآیی؟ کی درآیی؟

واسه بی تابی عالم

دل من میده گواهی

که داری از راه میایی

تو سرازیری راهی

شب به قامت قشنگت

عطر مهتابو می‌پاشه

واسه تو بهار میاره

هر چی گل که سر راشه

 

عاشق و دیونه‌ی تو

توی قلبش تو رو داره

فرش چشماشو همیشه

به قدمهات می‌سپاره

روشنی تو چشاته

دست تو پر از ستاره

دل تو یه کهکشونه

قدمت عشقو میاره

امید قلب شکسته

امیدش پای تو باشه

تا به جاده پایداری

چشم خسته دیگه وا شه